De onderstaande evaluatie is een zeer interessante evaluatie. Deze evaluatie is goed te gebruiken bij beëindiging van de intervisiereeks. De evaluatie richt zich op de individuele opbrengst, de factoren die de intervisie bepaalden, het verwoorden van de gezamenlijke wijsheid en tot slot hoe de opdrachtgever geïnformeerd wordt. Hierbij wordt een splitsing aangebracht wat de opdrachtgever en wat de individuele leden kunnen bijdragen bij een volgende intervisie. Succes en wijsheid met de uitvoering van deze werkvorm. 

EEN GOED GESPREK. HOE CREËER JE DAT? De afgelopen tijd heb ik veel nagedacht over wat een gesprek nu écht waardevol maakt. Het is meer dan alleen het uitwisselen van feiten, toch? Het zijn die momenten waarop je een echte klik voelt en samen nieuwe inzichten creëert. Maar hoe ontstaat dat precies?Ik denk dat een goed gesprek draait om een paar belangrijke dingen:

Deze methode is bedoeld om bij een ingebrachte situatie de persoonlijke en professionele betekenis ervan te onderzoeken. Het doel is niet primair het vinden van een pasklare oplossing, maar het verdiepen van begrip, het verkennen van perspectieven en het vergroten van handelingsvrijheid vanuit een verrijkte betekenis.

Als professional in de zorg- en welzijnssector ben je dagelijks in contact met cliënten, collega’s en leidinggevenden. Je interpreteert hun gedrag, trekt conclusies en handelt op basis van je waarneming. Maar hoe bewust ben je van het proces van betekenisgeving?

Deze werkwijze biedt een gestructureerde aanpak om tijdens een intervisiebijeenkomst een probleemsituatie te bespreken vanuit een oplossingsgericht perspectief. De focus ligt op het verkennen van gewenste uitkomsten, het identificeren van hulpbronnen en het formuleren van concrete vervolgstappen, in plaats van uitgebreid stilstaan bij het probleem zelf.

De inbreng van een vraagstuk/casus is het kernpunt van een intervisie. Een casus is een situatie, waarin jij een rol speelt en waarmee je op de een of andere manier nog steeds in je hoofd of je gevoel zit. Als jij nieuwsgierig genoeg bent om dit te willen onderzoeken, dan is intervisie ideaal.

In de afgelopen weken heb ik de werkvorm mindmappen gebruikt om werksituaties duidelijk te krijgen. Ik vind het een heerlijke vorm. Het is een vorm waarbij iedereen zijn/haar gedachten en associaties uitdrukt op papier. Het leuke van een mindmap is ook dat je het vel papier kan ophangen en er rondom om heen kan gaan staan. De schrijver/tekenaar kan een toelichting geven. Zo ontstaan er veel perspectieven op het ingebrachte onderwerp, waar iedereen wel iets van kan leren.

Tijdens intervisie worden casussen en gespreksonderwerpen ingebracht die te maken hebben met je functioneren in de werksituatie.  Binnen elke situatie spelen je gevoelens een belangrijke rol. Heb jij wel eens stil gestaan bij hoe jouw werk, elke dag weer, bepaald wordt door je GEVOELENS?  En in het verlengde hiervan: hoe ga je om met jouw gevoelens in het contact met je cliënt, je collega of je leidinggevende. Veel leesplezier.

In mijn vorige blog heb ik geschreven over mijn nieuwsgierigheid naar de werking van gedachten, emoties en gevoelens. Over deze drie onderwerpen wordt veel gesproken tijdens intervisie. Ik ben nieuwsgierig hoe gedachten, emoties en gevoelens nu fysiologisch ontstaan in het brein en hoe de deelnemers aan intervisie deze processen kunnen gebruiken om het reflecteren te stimuleren.

Het kenmerkende van intervisie is dat het gaat om zelfstandig leren van en met elkaar over eigen functioneren op het werk (Doorn & Lingsma, 2013). Voor mij is 'leren' al lang een kernwoord geworden tijdens intervisie. Afgelopen tijd raakte ik geboeid door de relatie tussen leren enerzijds en gedachten, emoties en gevoelens (GEG) anderzijds. Het is een herkenbaar onderwerp. Ingebrachte vraagstukken (casussen) tijdens intervisie gaan vaak over tegenstrijdige gedachten, opgelaaide emoties en herkenbare gevoelens. Het heeft mijn nieuwsgierigheid geprikkeld om me in dit onderwerp te verdiepen.

Intervisie kent verschillende niveaus van leren over een situatie op het werk. In de theorie worden deze niveaus aangeduid als: enkelslag-, dubbelslag- en drieslagleren. De keuze voor een niveau wordt bepaald door de mate waarin alle groepsleden zich veilig voelen om persoonlijke zaken ter sprake te brengen. In deze blog geef ik een uitleg over de verschillende niveaus.

Een intervisiegroep zonder externe intervisor zal zelf een aantal zaken moeten regelen om de intervisiebijeenkomst succesvol en inspirerend te kunnen noemen. De belangrijkste is wel om een facilitator aan te wijzen die als een soort gespreksleider de bijeenkomst leidt. In deze blog schrijf ik over een aantal vaardigheden die een gevorderde gespreksleider kan inzetten om de intervisiebijeenkomst tot diepgang te brengen.